impressionisme

Wat is het impressionisme:

Impressionisme is een artistieke beweging die in de late negentiende eeuw ontstond in Frankrijk tijdens de Belle Époque- periode. Het belangrijkste voorstel van de stijl was om te breken met de conventionele technieken van het realisme, met de nadruk op de indruk van het licht, de kleuren en de vrije bewegingen van de penseelstreken om optische effecten te creëren die de werken voltooiden.

Deze artistieke beweging werd gedoopt in verwijzing naar Impression, Sol Nascente ( Impression du Soleil Levant - 1872) van Claude Monet, een van de beroemdste impressionistische schilders aller tijden.

De 'ziel' van het Impressionisme bestond uit het vastleggen van de verschillende indrukken van kleuren, licht en bewegingen van de natuur gedurende de dag, zodat de kunstenaars er de voorkeur aan gaven 's ochtends buiten te schilderen en alle "illusies" die veranderen in helderheid te analyseren. in kleuren en schaduwen, en bijgevolg in het algemene landschap.

Sommige kunstenaars, zoals Monet, hebben op verschillende tijdstippen gedurende de dag meerdere keren hetzelfde landschap geschilderd, alleen om de variaties te zien die de veranderingen van het licht doorgeven aan de uiteindelijke indruk van het beeld.

Impressionisme wordt gezien als de beweging die de moderne kunst heeft voortgebracht. Impressionistische werken geven het gevoel van vreugde en harmonie door, vooral door de aanwezigheid van de contrasten, het licht en de helderheid van de kleuren.

Naast Monet zijn andere artiesten die opvallen door hun impressionistische werken: Paul Cézanne (1839 - 1906), Édouard Manet (1832 - 1883), Edgar Degas (1834-1917), Pierre-Auguste Renoir (1841-1919), Alfred Sisley (1839 - 1899) en Camille Pissarro (1830 - 1903).

Meer informatie over moderne kunst.

Kenmerken van het impressionisme

Enkele van de belangrijkste kenmerken die de stijl van de impressionisten in de beeldende kunst kenmerken zijn:

  • Hoogtepunt voor natuurthema's, vooral landschappen;
  • Valorisatie van natuurlijk licht;
  • Gebruik van ontbonden en primaire kleuren;
  • Gebruik van gekleurde en lichtgevende tinten;
  • Focus op studies van optische effecten (illusies);
  • Tekeningen zonder scherpe contouren, maar eerder bestaande uit vlekken;
  • Breek met het verleden;
  • Waardering voor buiten gedaan schilderen en niet in gesloten studio's bijvoorbeeld;
  • Voorkeur voor het mengen van kleuren door de optische illusie en niet door de techniek (blends), dat wil zeggen, er is geen kleurmenging om nieuwe tinten te creëren, maar alleen het gebruik van naast elkaar geplaatste primaire pigmenten;
  • Toepassing van de wet van complementaire kleuren (zie de betekenis van de kleurentheorie);

Post-Impressionisme

Het ontstond aan het eind van de negentiende en vroege twintigste eeuw als een verzameling stijlen, technieken en artistieke trends gebaseerd op het impressionistische model. Het centrale idee van de postimpressionisten was niet om het Impressionisme te ontkennen, te verwerpen of te vergeten, maar eerder om het te verbeteren.

Veel postimpressionistische kunstenaars begonnen hun werk als impressionisten, maar nadat ze een aantal technieken en kenmerken van andere stijlen hadden samengevoegd, herdefinieerden ze zichzelf uiteindelijk en volgden patronen die enigszins verschilden van degene die worden beschouwd als de 'fundamentele essentie' van het oorspronkelijke impressionisme.

Het belang van 'levende kleur' ​​en tweedimensionaliteit in werken zijn twee zeer belangrijke waarden voor kunstenaars na de impressionisten.

Kubisme, expressionisme, fauvisme en pontilhismo zijn voorbeelden van stijlen die zijn voortgekomen uit deze 'revolutie' van het traditionele impressionisme. Pointillisme moet echter niet worden beschouwd als een postimpressionistische beweging, maar als een neo- impressionistische beweging.

Meer informatie over pointillisme, expressionisme en de kenmerken van het expressionisme.

Impressionisme in Brazilië

In Brazilië verspreidde het impressionisme zich in de eerste jaren van de twintigste eeuw, waarbij de Italiaans-Braziliaanse Eliseu Visconti de pionier was in deze stijl in het land, en een van de meest expressieve vertegenwoordigers van het genre.

Onder de Braziliaanse kunstenaars, Eliseu Visconti (1866 - 1944), Almeida Júnior (1850 - 1899), Artur Timóteo da Costa (1882 - 1923), Henrique Cavalleiro (1892 - 1975), Alfredo Andersen (1860 - 1935) en Vicente do Rego Monteiro (1899 - 1970).

Impressionisme in de literatuur

De principes van het Impressionisme waren ook aanwezig in muziek en literatuur, maar ze vormden geen school of beweging, zoals in de beeldende kunst.

In het geval van literatuur vertegenwoordigt het impressionisme het gebruik van een exacte taal, gebaseerd op wetenschappelijk denken, om gebeurtenissen van de dagelijkse realiteit te vertellen. Andere thema's die ook door de impressionisten werden aangepakt zijn: erotiek, frustratie, gebrek aan communicatie, dood en vermoeidheid van het leven.

De auteurs gebruikten metaforen om emoties en gevoelens te beschrijven. In dit geval was het ook kenmerkend voor het Impressionisme om de huidige visie ("visuele perceptie van de momentopname") te waarderen, met de beschrijving van kleuren en tonen van de landschappen.

Enkele van de belangrijkste schrijvers die opvallen in deze stijl zijn: Marcel Proust (1871 - 1922), Raul Pompeia (1863 - 1895), Eça de Queirós (1845 - 1900) en Euclides da Cunha (1866 - 1909).