5 Belangrijkste oorzaken van sociale ongelijkheid

Sociale ongelijkheid is de onevenwichtigheid van de levensomstandigheden van de burgers van een land . Het wordt in principe bepaald door twee kenmerken: economische verschillen en verschillen in toegang tot basisrechten tussen sociale klassen.

Weet nu de belangrijkste oorzaken die de sociale ongelijkheid voortbrengen:

1. Slechte inkomensverdeling

De slechte inkomensverdeling is mogelijk de grootste oorzaak van sociale ongelijkheid in een land. De slechte inkomensverdeling vindt plaats wanneer er een onbalans is tussen de bevolking met een hoog inkomen en de armste bevolking.

In de slechte inkomensverdeling is er een klein aantal mensen of gezinnen met een hoge concentratie van inkomen (rijkdom). Voor het grootste deel leeft de bevolking van een lager inkomen, vaak onvoldoende voor elementaire overleving.

De slechte inkomensverdeling leidt tot een probleem dat de concentratie van het inkomen wordt genoemd, wat precies de concentratie is van een groot deel van het inkomen van het land in handen van een kleine sociale groep. Als gevolg hiervan wordt het resterende deel van het inkomen verdeeld over de andere sociale klassen.

2. Gebrek aan toegang tot kwaliteitsonderwijs

Het lage opleidingsniveau van een land is ook een van de oorzaken van sociale ongelijkheid, omdat de slechte kwaliteit van het onderwijs het gevolg is van de lage kwaliteit van de professionele en technische opleiding. Dientengevolge worden burgers niet goed voorbereid om te concurreren en goede banen aan te nemen.

De moeilijkheid van toegang tot kwaliteitsonderwijs manifesteert zich op verschillende manieren:

• door het gebrek aan plaatsen op scholen,
• door de lage kwaliteit van het aangeboden onderwijs,
• door weinig te investeren in openbaar onderwijsbeleid,
• vanwege slechte bewaringsomstandigheden op scholen,
• moeilijkheden met betrekking tot studentenvervoer,
• veiligheid in de schoolomgeving.

In landen met een brede sociale ongelijkheid hoort kwalitatief hoogstaand onderwijs tot de prioriteiten van de overheid te behoren, omdat het helpt de ongelijkheidsniveaus te verminderen door middel van sociale inclusie.

3. Ontoereikende overheidsinvesteringen

Het gebrek aan overheidsinvesteringen is een andere oorzaak van sociale ongelijkheden. Het maakt deel uit van de plicht van een overheid om voldoende en voldoende te investeren in gebieden die burgers toegang tot rechten bieden die iedereen moet worden gegarandeerd.

Er zijn enkele van deze rechten: toegang tot gezondheidsdiensten, basisonderwijs, opleiding voor werk, huisvesting en openbare veiligheid. Ze hebben ook te kampen met een gebrek aan investeringsgebieden zoals cultuur, vrije tijd, overheidsbeleid en sociale bijstand.

Overheidsinvesteringen kunnen om een ​​aantal redenen onvoldoende zijn. Het kan bijvoorbeeld gebeuren dat de staat niet over voldoende middelen beschikt om te voldoen aan de eisen van alle diensten die nodig zijn, zowel voor het functioneren van de overheid als voor het voldoen aan de behoeften van de bevolking.

Als dit gebeurt en de overheid nalaat adequate investeringen te doen, zullen de aan de bevolking aangeboden diensten niet van goede kwaliteit zijn of onvoldoende zijn om aan de vraag van het land te voldoen.

Evenzo moet overheidsplanning ook succesvol zijn om te bepalen welk openbaar beleid prioritaire financiering moet hebben om ervoor te zorgen dat de hele bevolking toegang heeft tot deze rechten.

4. Moeilijkheden bij het verkrijgen van toegang tot basisdiensten

Een andere oorzaak van sociale ongelijkheid is de moeilijkheid om toegang te krijgen tot rechten en diensten die aan alle inwoners van een land moeten worden gegarandeerd. Voorbeelden zijn: toegang tot basisrechten op voedsel, huisvesting, onderwijs, gezondheid, veiligheid en werkgelegenheid.

In ongelijke landen is het vrij gebruikelijk dat openbare diensten, aangeboden door overheden aan burgers, onvoldoende zijn om te voldoen aan de vraag van de bevolking, en vaak niet van voldoende kwaliteit. Dientengevolge hebben degenen die voldoende inkomen hebben, privé toegang tot deze diensten.

Degenen die niet over de financiële voorwaarden beschikken om te betalen voor particuliere diensten, hebben dus meer moeite om toegang te krijgen tot deze rechten, als ze niet door overheden worden aangeboden of van slechte kwaliteit worden voorzien.

5. Slecht beheer van openbare middelen

Mismanagement van publieke middelen is wanbeleid bij beslissingen over het gebruik van overheidsgeld. Slecht hulpbronnenbeheer kan bestaan ​​vanwege het ontbreken van overheidsplanning, in gevallen waarin de overheid geen gezonde budgetbeslissingen neemt en niet de noodzakelijke uitsplitsing van de investeringen voor elk gebied maakt.

Misbruik van overheidsgeld kan voorkomen door verkeerde beslissingen te nemen die leiden tot verspilling van publieke middelen en investeringen in projecten, aankopen, beleid en werken die geen prioriteit hebben.

Opgemerkt moet worden dat het bestaan ​​van gevallen van corruptie en het witwassen van geld ook factoren zijn die de situatie verergeren. In deze gevallen is het gebruikelijk dat geld dat wordt omgeleid in politieke regelingen wordt gebruikt om de rechten van de bevolking en de financiering van diensten te waarborgen.

Meer informatie over de betekenis van sociale ongelijkheid, armoede en sociale kwetsbaarheid.