verlichting

Wat is Verlichting:

Verlichting was een intellectuele beweging die plaatsvond in het achttiende-eeuwse Europa, en had zijn grootste uitdrukking in Frankrijk, fase van grote ontwikkeling van wetenschap en filosofie. Bovendien had het grote invloed op de culturele, sociale, politieke en spirituele context in verschillende landen.

Ook wel bekend als de 'Age of Lights', dit was een periode van transformaties in de sociale structuur in Europa, waar thema's draaiden rond Freedom, Progress en Man .

De Verlichting was een proces dat is ontwikkeld om de ongelijkheden in de samenleving te corrigeren en de natuurlijke rechten van het individu te garanderen, zoals vrijheid en het vrije bezit van goederen. De Verlichting geloofde dat God aanwezig was in de natuur en ook in het individu zelf, en het is mogelijk om het te ontdekken door middel van rede.

Verlichting is de naam die werd gegeven aan de ideologie die werd ontwikkeld en geïncorporeerd door de bourgeoisie van Europa, van de revolutionaire strijd van de late achttiende eeuw. Desondanks was de Verlichting niet alleen een ideologische beweging, maar ook een politieke, gepromoot door de Franse Revolutie.

Verlichting wordt ook beschouwd als een filosofische en religieuze doctrine die werd bepleit in de achttiende eeuw, gebaseerd op het bestaan ​​van een bovennatuurlijke inspiratie.

Kenmerken van de Verlichting

• Verdediging van rationele kennis (macht van de rede);
• In tegenstelling tot Mercantilism en Monarchical Absolutism;
• Ondersteund door de bourgeoisie;
• Verdediging van de natuurlijke rechten van het individu (bijvoorbeeld vrijheid en gratis bezit van goederen);
• God is aanwezig in de natuur en in de mens zelf;
• Verdediging van economische vrijheid (zonder staatsinmenging);
• Verdediging van grotere politieke vrijheid;
• Antropocentrisme (bevordering van wetenschap en menselijke rede);
• Basis voor de Franse revolutie.

Oorsprong van de Verlichting

De wortels van de Verlichting beweging begonnen vanaf de zeventiende eeuw te groeien door het werk van de Fransman René Descartes, die de basis legde voor het rationalisme als de enige bron van kennis. Hij geloofde in een absolute waarheid, die bestond in het in vraag stellen van alle reeds bestaande theorieën of ideeën. Zijn theorie werd samengevat in de zin: "Ik denk, daarom ben ik dat . "

Meer informatie over de betekenis van de uitdrukking "Ik denk, daarom ben ik".

De Verlichting was een beweging die haar uitgangspunt had in twijfel en ontevredenheid, gevoelens die constant waren in Europa, vooral tijdens de laatste twee decennia van de achttiende eeuw.

In Frankrijk, waar de beweging een grotere uitdrukking had, botsten feodale grenzen met de ontwikkeling van opkomend kapitalisme. De bourgeoisie, leidende boeren en arbeiders, lanceerde tegen de adel en de geestelijkheid en nam de richting van de beweging aan.

Verlichting in Frankrijk

Het was in het achttiende-eeuwse Frankrijk, de meest expressieve fase van de tegenstellingen van feodale grenzen, die botsten met bevoorrechte groepen en de koning.

De sociale strijd, de ontwikkeling van de bourgeoisie en haar zaken, en het geloof in rationaliteit bereikten hun hoogtepunt in de verspreiding van de idealen van de Verlichting, gedragen door de golf van de Franse Revolutie . Ze maakten een einde aan de feodale praktijken die in dat land bestonden en stimuleerden de val van absolutistisch-mercantilistische regimes in andere delen van Europa.

Illuministische denkers

De denkers van de Verlichting, die onduidelijk 'filosofen' werden genoemd, veroorzaakten een ware intellectuele revolutie in de geschiedenis van het moderne denken. Vijanden van intolerantie verdedigden deze denkers vooral vrijheid. Zij waren voorstanders van het idee van vooruitgang en zochten naar een rationele verklaring voor alles.

Het belangrijkste doel van filosofen was het streven naar menselijk geluk. Ze verwierpen onrecht, religieuze intolerantie en privileges. Door de belofte de mensheid van de duisternis te bevrijden en licht door kennis te brengen, werden deze filosofen de Verlichting genoemd.

Een van de grootste namen van de Verlichting was de Franse Voltaire, die kritiek had op de kerk en de geestelijkheid en overblijfselen van de feodale lijfeigenschap. Maar hij geloofde in de aanwezigheid van God in de natuur en in de mens, die het door rede kon ontdekken, vandaar het idee van verdraagzaamheid en een religie gebaseerd op het geloof in een opperwezen. Hij geloofde ook in de vrijheid van meningsuiting en veroordeelde censuur. Hij bekritiseerde de oorlog en geloofde in hervormingen, die onder leiding van filosofen werden uitgevoerd, zou kunnen resulteren in een progressieve regering.

Montesquieu, die een aristocraat was, voerde aan dat elk land een soort van politieke instelling zou moeten hebben, afhankelijk van de sociaaleconomische vooruitgang. Zijn bekendste bijdrage was de leer van de drie machten, waarin hij de verdeling van het overheidsgezag bepleitte op drie niveaus: uitvoerend, wetgevend en gerechtelijk, die elk zouden moeten handelen om de sterkte van de andere twee te beperken.

Jean-Jacques Rousseau was de meest radicale en populaire van filosofen. Hij bekritiseerde de private samenleving, idealiseerde een samenleving van kleine onafhankelijke producenten. Hij verdedigde de stelling van de natuurlijke goedheid van individuen, verdorven door de beschaving. Hij stelde een eenvoudig gezinsleven voor, een samenleving gebaseerd op gerechtigheid, gelijkheid en soevereiniteit van de mensen.

Belangrijkste verlichtingsdenkers

• Voltaire (1694-1778)
• Montesquieu (1689-1755)
• Jean-Jacques Rousseau (1712 - 1778)
• John Locke (1632-1704)
• Denis Diderot (1713-1784)
• Jean le Rond d'Alembert (1717 - 1783)
• Adam Smith (1723-1790)

Uitbreiding van de Verlichting

Het ideologische klimaat gecreëerd door de Verlichting werd zo sterk en wijdverspreid dat verschillende heersers probeerden hun ideeën in praktijk te brengen. Zonder de absolute macht te verlaten, probeerden ze te regeren volgens de reden en interesses van de mensen.

Verlichting in Brazilië

De idealen van de Verlichting (het einde van kolonialisme en absolutisme, economisch liberalisme en religieuze vrijheid) waren aanwezig in Brazilië en waren verantwoordelijk voor Inconfidência Mineira (1789), de Conjuratie van Fluminense (1794), de Opstand van de Kleermakers in Bahia (1798) en de Pernambuco-revolutie (1817).

De Verlichting diende als een motivatie voor de separatistische bewegingen van de achttiende eeuw in Brazilië en was van groot belang in de politieke ontwikkeling van het land.

Zie ook: Rationalisme, Absolutisme en enkele van zijn kenmerken.