surrealisme

Wat is surrealisme:

Het surrealisme was een artistieke en literaire beweging van Franse oorsprong, gekenmerkt door de expressie van het denken op een spontane en automatische manier, alleen geregeerd door de impulsen van het onderbewustzijn, zonder rekening te houden met logica en gevestigde ethische en sociale normen te ontkennen.

De oorsprong van de term 'surrealismo' vond plaats in 1917, door G. Apollinaire, zijnde een woord met de betekenis van 'wat boven het realisme staat'. Niettemin, als een artistieke en literaire beweging, het verscheen pas in Frankrijk in de jaren 1920.

Het surrealisme was bedoeld om de grenzen van de verbeelding te overschrijden die waren gecreëerd door het burgerlijke denken en zijn logische traditie en door de artistieke ideeën die sinds de Renaissance van kracht waren.

De surrealistische beweging evolueert ondanks het risico om uitgeroeid te worden, omdat tegengestelde manifestaties ontstonden op basis van anarchisme. Veel denkers van de beweging wisselden beschuldigingen uit, zeggende dat ze de doelen van het surrealisme niet volgden. Ondanks dit klimaat van spanning bloeide het surrealisme op en beïnvloedde het het menselijk denken, omdat het een nieuwe opvatting over de wereld en de mens creëerde, maar ook een relevante verandering in het artistieke proces.

Sommige geleerden beweren dat het surrealisme in het ontwikkelingsproces was tot 1924, toen het Manifeste du Surréalisme (het Bretonse Manifest van het surrealisme) verscheen. Ter vervanging van het waardensysteem dat ze wilden afschaffen, namen dadaïsten en vroege surrealisten hun toevlucht tot psychoanalytische theorieën over recente diffusie om een nieuwe poëtische gedachte te formuleren.

Met het begin van de Tweede Wereldoorlog verspreidden de surrealisten zich en kort daarna werd de beweging in Europa ontbonden omdat er meningsverschillen waren tussen leden en verschillende politieke posities.

Bekijk de belangrijkste kenmerken van het surrealisme.

Surrealisme in de literatuur

De surrealisten verdedigden een bepaald perspectief om de wereld van de natuur en menselijke acties te interpreteren. Deze visie legde ook de functie van poëzie en kunst uit, op een manier die totaal vrij was van het overwicht van de rede.

De literaire werken Les Chants de Maldoror (The Cantos de Maldoror) van Count de Lautréamont en het gedicht Le Bateau Ivre (The Boat Drunken) van Rimbaud worden door verschillende specialisten aangeduid als de belangrijkste werken die aan het surrealisme voorafgaan, omdat ze met intentionaliteit de droom en het onbewuste.

De makers van het surrealisme waren L. Aragon, Ph. Soupault, P. Éluard, B. Péret en, bovenal, André Breton, na het einde van de dadaïstische groep, die werd geleid door T. Tzara. Deze groep had als missie om de traditionele esthetische en ethische regels af te schaffen, omdat ze geloofden dat deze hadden bijgedragen aan het begin van de Eerste Wereldoorlog.

Surrealisme in Art

Op het gebied van kunst is de Catalaanse schilder Salvador Dalí een van de bekendste namen in het surrealisme. In de eerste fase van de beweging werden noties van het dadaïsme gevolgd als vooroordelen, die objecten uit hun context creëerden, of surrealistische objecten.

Veel kunstenaars gebruikten traditionele technische schilderwijzen en vertegenwoordigden mythen, fabels en dromen, die volgden op de surrealistische normen die Breton in 1924 creëerde. Sommige van deze normen waren de verheerlijking van de droom- en verbeeldingsprocessen, evenals demonstraties van erotische passie en bijtende humor, die manifestaties waren die tegengesteld waren aan de burgerlijke traditionele cultuur en aan de morele waarden die in de samenleving zijn gedefinieerd.

De Galerie Surrealiste ( surrealistische galerij) werd opgericht door een groep in 1926 en vanaf 1930 begon het surrealisme zich buiten Frankrijk te verspreiden. Enkele belangrijke tentoonstellingen werden georganiseerd in Denemarken, Tsjechoslowakije, de Canarische Eilanden, Londen, New York en ook in Parijs (1938), waar werken van kunstenaars uit 22 landen werden onthuld. In deze periode voegden zich nieuwe leden bij de beweging, waaronder Salvador Dali en Giacometti.

Een belangrijke internationale tentoonstelling van het surrealisme werd in 1947 in Parijs georganiseerd, toen de belangrijkste leden elkaar weer ontmoetten.

Surrealisme in Brazilië

In Brazilië ontstonden tussen 1920 en 1930 surrealistische ideeën door elementen van de modernistische beweging van Brazilië.

Enkele van de meest bekende surrealistische Braziliaanse kunstenaars (of surrealistische stromingen) zijn: Tarsila do Amaral, Maria Martins, Cícero Dias, Ismael Nery, etc.