fenomenologie

Wat is fenomenologie:

Fenomenologie is de studie van een reeks verschijnselen en hoe ze worden gemanifesteerd, of dat nu door tijd of ruimte is . Het is een kwestie van de essentie van dingen bestuderen en hoe ze in de wereld worden waargenomen .

Het woord phenomenology is ontstaan ​​uit de Griekse phainesthai, wat 'wat verschijnt of wat wordt getoond' betekent en logo's is een achtervoegsel dat 'uitleg' of 'studie' betekent.

In de psychologie is fenomenologie gebaseerd op een methode die de ervaring van patiënten in de wereld waarin ze leven tracht te begrijpen en te begrijpen hoe deze patiënten de wereld om hen heen waarnemen.

Het begrip fenomenologie werd gecreëerd door de filosoof Edmund Husserl (1859-1938), die ook werkte als wiskundige, wetenschapper, onderzoeker en professor aan de hogescholen van Göttingen en Freiburg im Breisgau, Duitsland.

Fenomenologie van Husserl

Volgens de fenomenologie van Husserl moeten alle fenomenen in de wereld worden gedacht vanuit de mentale percepties van ieder mens. De filosoof wilde dat de filosofie de grondslagen en voorwaarden van een rigoureuze wetenschap zou hebben. Een wetenschappelijke methode is echter vastgesteld als een 'voorlopige waarheid', dat wil zeggen, iets dat als waar wordt beschouwd totdat een nieuw feit iets anders laat zien, waardoor een nieuwe realiteit wordt gecreëerd.

Om filosofie niet als een "voorlopige waarheid" te laten beschouwen, suggereert Husserl dat fenomenologie alleen naar dingen zou moeten verwijzen zoals ze zijn in de ervaring van bewustzijn, en dat ze door hun essenties moeten worden bestudeerd, waardoor de real-world en empirische veronderstellingen van een object van de wetenschap.

Om de gedachte aan Husserl's fenomenologie te illustreren, stelt men zich een vierkant voor, als een geometrische vorm. Dit vierkant, hoe groot het ook is, groot of klein, zal altijd een vierkant in essentie zijn in het hoofd van een individu.

Fenomenologie van de geest

De ' Phänomenology of the Spirit ' (' Phänomenologie des Geistes ') is een werk dat is geschreven door de Duitse filosoof Gerog Wilhelm Friedrich Hegel, die het proces van vorming van het menselijk geweten nadert.

Volgens Hegel, de conflicten van verlangens of met een ander geweten, modificeert de manier van denken van een individu, van een set van sociale ervaringen.

Volgens het boek moet het individu, om tot de waarheid te komen, de transformaties van de dingen en ideeën die hem omringen, assimileren.

Zie ook de betekenis van Bewustzijn.