klassicisme

Wat is classicisme:

Het classicisme was een beweging van artistieke literaire vernieuwing die in de zestiende eeuw in Italië opkwam tijdens de renaissancistische beweging, die de betekenis had van de wedergeboorte van de werken van de Klassieke Oudheid van Griekenland en Rome.

Renaissance-kunstenaars en intellectuelen beschouwden de Grieks-Romeinse klassieke oudheid als een voorbeeld dat gevolgd moest worden, maar ze imiteerden het niet alleen, ze probeerden originele werken te maken die de aspiraties van hun tijd vertegenwoordigden.

De Renaissance begon in Italië en verspreidde zich naar andere Europese landen. De overvloedige materiële overblijfselen van de oude beschaving die in heel Italië bestond, dienden als inspiratiebron en aanmoediging voor de kunstenaars van deze beweging. De Renaissance wordt beschouwd als het startpunt van het moderne tijdperk.

Kenmerken van het classicisme

De werken die in de periode van het classicisme werden geproduceerd, gaven de voorkeur aan de opkomst van een nieuwe manier om de wereld te begrijpen. Gebaseerd op het cultureel erfgoed van de Klassieke Oudheid presenteerden ze de volgende kenmerken:

Universalisme zocht naar de balans tussen gevoelens en rede waardoor een universele weergave van de werkelijkheid kon worden bereikt, verachtend wat puur gelegen en specifiek was.
Rationalisme probeerde het idee te herwinnen dat kunst gebaseerd was op de rede, die de uitdrukking van emoties beheerste.
Naast de bijbelse verhalen die werden afgebeeld, kwamen de verhalen over de Griekse en Romeinse mythologie in de mode en werden ze gebruikt als esthetische motieven, zoals schilderijen, sculpturen, decoratie van plafonds en muren, enz.
De Latijnse woorden werden opgenomen in de literaire taal die rijker en subtieler werd. Het sonnet, gemaakt in de dertiende eeuw, is de meest gebruikte poëtische vorm geworden. Sommige middeleeuwse literaire composities, zoals het zelf, worden verlaten en geven de voorkeur aan komedie en tragedie volgens Griekse modellen.

humanisme

Het humanistische ideaal was een van de basisideeën van de Renaissance en had als uitgangspunt dat de mens het belangrijkste wezen in het universum was. Hun mogelijkheden waren eindeloos, maar ze moesten hun lichaam en geest constant verbeteren. Het woord humanist duidde ook de geleerden van de oude cultuur aan, die speciaal waren toegewijd aan de studie en de vertaling van de Griekse en Latijnse teksten.