psychomotorische

Wat is Psychomotriciteit:

Psychomotoriek is de wetenschap die de mens bestudeert door zijn lichaam in beweging en in relatie tot zijn innerlijke en uiterlijke wereld, en kan worden gedefinieerd als het vermogen om lichaamsbewegingen mentaal te bepalen en te coördineren.

Het woord "psychomotoriek" komt van de Griekse term psyche = ziel en het Latijnse werkwoord moto = beweeg vaak, schud sterk.

Psychomotoriek is gerelateerd aan het proces van rijping, waarbij het lichaam de oorsprong is van cognitieve, affectieve en organische verwervingen, ondersteund door beweging, intellect en genegenheid.

Het is het paranormale vermogen om bewegingen uit te voeren, door de psychische activiteit die het beeld transformeert naar de actie in stimuli voor de juiste spierprocedures.

Men kan zeggen dat psychomotoriek een term is die wordt gebruikt voor een conceptie van georganiseerde en geïntegreerde beweging, volgens de ervaringen van het subject wiens actie het resultaat is van zijn individualiteit, taal en socialisatie.

In eerste instantie was psychomotoriek alleen gericht op motorische ontwikkeling. Vervolgens bestudeerde hij de relatie tussen de motorische en intellectuele ontwikkeling van het kind en bestudeert nu alleen de lateraliteit, de ruimtelijke structurering, de tijdsoriëntatie en zijn relaties met de intellectuele ontwikkeling van het kind.

Psychomotoriek in de vroege jeugdopleiding

Psychomotorisch onderwijs is een wereldwijde opleiding die het intellectuele, affectieve, sociale en motorische potentieel van het kind associeert, hem veiligheid, evenwicht en ontwikkeling biedt, zijn relaties correct organiseert met de verschillende middelen waarop hij moet evolueren.

Het verwijst naar basistraining die essentieel is voor elk kind, normaal of in moeilijkheden, omdat het een tweeledig doel dient: zorgen voor functionele ontwikkeling, rekening houden met de mogelijkheden van het kind, en zijn / haar kind helpen uit te breiden en het is uitgebalanceerd door uitwisseling met de menselijke omgeving.

Het is een pedagogische actie die als hoofddoel heeft de motorische en mentale ontwikkeling van het kind, met als doel het te nemen om het eigen lichaam te domineren en een vrijwillige remming te verkrijgen, stelt in de spontane beweging zijn fundamentele richtlijn voor, omdat beweging, er is een affectieve conditionering die een intentioneel gedrag bepaalt.

Men gelooft dat het altijd een drijvende actie is, hoezeer het ook het uiterlijk en de ontwikkeling van de mentale formaties regelt, het is door het motorische aspect dat het kind de eerste contacten legt met de gesocialiseerde taal.