Kenmerken van het fascisme

Het fascisme is een zeer nationalistisch en autoritair regime van de regering dat in de twintigste eeuw van groot belang was in Europa.

In Italië werd het fascistische regime opgericht na de Eerste Wereldoorlog onder het commando van Benito Mussolini, die regeerde van 1922 tot 1943. Tegelijkertijd dienden fascistische idealen als basis voor de opkomst van het nazisme in Duitsland.

Met ideeën die zeer tegengesteld zijn aan het liberalisme, het marxisme en het anarchisme, wordt het fascisme geclassificeerd als een extreemrechts regime dat wordt gekenmerkt door een dictatoriale en gemilitariseerde regering.

Zie de 8 belangrijkste kenmerken die dit type overheid definiëren.

1. waardeert nationalisme

Fascistische regimes waarderen het gevoel van nationalisme enorm. Het is dus gebruikelijk dat fascistische regeringen nationalistische propaganda overdrijven door slogans, symbolen, muziek en vlaggen.

In naam van het nationalisme gebruiken fascistische regeringen alle mogelijke vormen van manipulatie van de bevolking, via de media, religie of zelfs geweld. Bovendien waren de fascistische regimes in Italië en Duitsland voortdurend op zoek naar de uitbreiding van hun grondgebied.

2. Totalitarisme en corporatisme

Het fascisme vestigt een totalitaire regering die absolute controle uitoefent op de rechten van de burger, zowel in de politieke, culturele als economische context. Daarnaast moedigt de overheid het corporatisme aan in alle sectoren van de samenleving met het doel een "organische staat" te creëren.

Het grootste voorbeeld van fascistisch corporatisme vond plaats in Italië tijdens het bewind van Mussolini. In die tijd werden voor elk beroep werknemers- en werkgeversbonden opgericht. Deze vakbonden stonden onder toezicht van de Nationale Fascistische Partij, die ervoor zorgde dat alle klassen, in alle gebieden, altijd in overeenstemming waren met de idealen van de overheid.

3. Nadruk op militarisme

Fascisme is een regime dat gelooft in het gebruik van geweld en geweld om zijn doelen te bereiken. Om deze reden besteedt de regering onevenredig veel middelen aan de financiering van wapens en oorlogen, en verwaarloost ze zelfs andere gebieden zoals gezondheidszorg of onderwijs. In dit type regering worden soldaten en militairen gesteund door de massa.

In fascistische regimes is de politie sterk gemilitariseerd en hebben ze een brede autonomie om interne en binnenlandse problemen aan te pakken die normaal gesproken geen militaire participatie vereisen.

4. Obsession met nationale veiligheid

Fascistische regimes hebben een constante behoefte om de natie voor te bereiden op gewapende conflicten. Met dit doel worden terreurstoespraken gepropageerd om een ​​gevoel van onveiligheid en paranoia in de bevolking te veroorzaken, dat zich probeert te verenigen om voor dezelfde oorzaak te vechten. Aldus gebruikt het fascisme angst als een instrument van motivatie.

5. Negeren van mensenrechten

In een sterk gemilitariseerde en constant confronterende samenleving worden de idealen van de overheid voortdurend gewelddadig opgelegd, waardoor de burgers ervan worden overtuigd dat mensenrechten geen prioriteit zijn. Dus, in het fascisme is er geen waardering voor vrijheid, fysieke integriteit, gelijkheid of zelfs leven.

In fascistische regimes wordt minachting voor de mensenrechten doorgegeven aan de bevolking, die samenzweert met praktijken zoals executies, marteling, willekeurige arrestaties, enz.

6. Minachting voor intellectuelen en kunstenaars

Terwijl fascistische regeringen de steun van de bevolking hebben, zijn degenen die zich niet houden aan de idealen van de natie openlijk vijandig.

Om deze reden worden intellectuelen en kunstenaars met het vermogen om het regime in vraag te stellen en de mensen te beïnvloeden hetzelfde te doen vervolgd en elke vorm van opstand tegen de staat wordt gewelddadig afgewezen.

7. Mediacontrole en censuur

Om de integriteit van het systeem te handhaven, neigen fascistische regimes om de media te beheersen. De controle wordt soms rechtstreeks door de overheid uitgeoefend en in andere landen ondergaan de media indirecte regulering. In elk geval is censuur van ideeën tegen het regime gebruikelijk.

8. Gebruikt religie als een vorm van manipulatie

Zowel in Duitsland als in Italië betwistte het fascisme in de beginjaren de toewijding van mensen aan de kerk. Beide regeringen hebben echter besloten om religie in hun voordeel te gebruiken om de idealen van de bevolking in overeenstemming te houden en meer volgers te verzamelen. Op deze manier begonnen de fascisten parallellen te trekken tussen religieuze voorschriften en politieke ideologieën om mensen te manipuleren.

In Italië was Mussolini, naast atheïst, van plan om kerkelijke bezittingen in beslag te nemen totdat hij besloot om religieuze retoriek op te nemen in zijn toespraken.